V. PPiON

Jak widać z przedstawionych materiałów naturalnym naszym środowiskiem działania były partie i organizacje niepodległościowe, czego konsekwencją było powołanie w połowie 1988 roku Porozumienia Partii i Organizacji Niepodległościowych (PPiON). Porozumienie to powstało z inicjatywy Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa z Polskiej Partii Niepodległościowej. Poza PPN-em w skład Porozumienia weszły; Organizacja Liberalnych Demokratów „Niepodległość”, Organizacja Wolność Sprawiedliwość Niepodległość, Ruch Polityczny „Wyzwolenie”, Unia Demokratów BAZA i jako obserwator Grupa Polityczna „Samostanowienie”.„Porozumienie”, jak i poszczególne grupy z jego składu nadal intensywnie współpracowały z innymi partiami i organizacjami niepodległościowymi m.in. KPN, „Solidarność Walcząca”, „Solidarność Zwycięży”, Ruch Wolnych Demokratów, dążąc do koordynacji działań politycznych. Dorobkiem były wspólne oświadczenia i stanowiska w aktualnych sprawach oraz utworzenia Porozumienia Demokratów Polskich.
W kwietniu 1989 roku powołano, też z naszym udziałem, ”Fundusz Demokracji i Niepodległości”. W skład Komitetu Zaufania weszli: Stanisław Broniewski, -„Orsza”, X. Jan Umiński i Jan Ostoja – Owsiany. Przystąpiono do tworzenia ogólnopolskiej organizacji pod nazwą „Centrum Demokratyczne”, którego wybranymi koordynatorami m.in zostali: Marek Burak z Brzegu Dolnego, Adam Lipiński i Andrzej Szczęśniak z Wrocławia, Jerzy Jackl z Warszawy.
Organizacje niepodległościowe rozwijały się więc dynamicznie, zdolne były do współpracy organizacyjnej i politycznej. Dowodem tego było samodzielne wyartykułowanie własnej koncepcji ustroju politycznego w Polsce niepodległej, ustroju odmiennego od powszechnie lansowanej wtedy koncepcji „poprawionego socjalizmu” (bez wypaczeń), z gospodarką głownie państwową i Parlamentem reprezentującym Rady Robotnicze i Związki Zawodowe.
3 lutego 1989 roku PPiON wydal Oświadczenie następującej treści;
OŚWIADCZENIE
„Jesteśmy przeciw wszelkim porozumieniom z komunistami!
1.Komitet Obywatelski oraz wyłoniona przez KKW reprezentacja związkowa „Solidarność” nie mają uniwersalnego mandatu ani całego społeczeństwa ani całej opozycji. Nie mogą więc w imieniu społeczeństwa i opozycji podejmować zobowiązań wobec komunistycznej władzy.
2.Potwierdzamy raz jeszcze nasze przekonanie, że istnienie niepodległej, demokratycznej Polski zbudowanej na fundamencie wolnej gospodarki, będzie możliwe dopiero po zmianie ustroju.
3.Jakiekolwiek rozmowy z komunistyczną władzą nie mogą przynieść społeczeństwu trwałych korzyści, co zostało wielokrotnie historycznie sprawdzone. Również obecnie, reforma gospodarcza i i przemiany polityczne są tylko propagandowym hasłem i dezinformacją. Korzyść z tych porozumień uzyskuje władza komunistyczna, otrzymując legitymację wewnątrz i na zewnątrz kraju.
4.Szczególnie sprzeciwiamy się wszelkim manipulacjom dotyczących wyborów do Sejmu PRL. Uważamy, że tylko wolne wybory mogą wyłonić autentyczną reprezentacje społeczeństwa.
DLATEGO BYLIŚMY I JESTEŚMY PRZECIW WSZELKIM POROZUMIENIOM Z KOMUNISTAMI!
Warszawa, dnia 3 lutego 1989 r.
POROZUMIENIE PARTII I ORGANIZACJI NIEPODLEGŁOŚCIOWYCH:
Unia Demokratów BAZA
Organizacja Liberalnych Demokratów „Niepodległość”
Polska Partia Niepodległościowa
Grupa Polityczna „Samostanowienie”
Organizacja Wolność-Sprawidliwość-Nipodległość
Ruch Polityczny „Wyzwolenie”
W tym duchu zbierało głos wiele organizacji o charakterze niepodległościowym. Warto przytoczyć dla przykładu choćby fragmenty Oświadczenie Konwentu Seniorów Niezależnego Ruchu Ludowego „Solidarność”.
„Konwent Seniorów Niezależnego Ruchu Ludowego „Solidarność” z zatroskaniem obserwuje sytuację, jaka powstała w wyniku kontraktu zawartego pomiędzy częścią opozycji a władzami PRL. Porozumienie to, zgodnie z wolą obu umawiających się stron, aprobuje istniejący w Polsce system sprawowania władzy.
Apel o udział w niedemokratycznych wyborach do Sejmu PRL wystosowany przez tę część opozycji, która uczestniczyła w obradach „okrągłego stołu” jest wezwaniem społeczeństwa do udzielenia rządzącym w Polsce komunistom prawnych podstaw zachowania faktycznego monopolu władzy.
Udział w wyborach do Sejmu i Senatu PRL oznaczać będzie nie tylko oddanie głosów na kandydatów opozycji, ale również aprobatę zawartej ugody przy „okrągłym stole” w tej części, która zmierza do uwiarygodnienia w oczach światowej opinii publicznej władz PRL jako posiadających mandat społecznego zaufania.” ….
10 kwietnia 1989 r. Konwent Seniorów NRL”S”
Podpisali: Józef Teliga
Roman Michalkiewicz
Józef Marcinkowski
Ks. Jan Zieja
Antonina Komorowska /BAZA nr 65 z 07.1989r./

Do tego trzeba dodać, że szereg organizacji w tym PPiON, KPN, SW (uzupełnić to mogą badania historyków) spotykała się w podziemiach kościoła na ul.Solec w Warszawie w celu przeprowadzenia rozmów z przedstawicielami ekipy „okrągłostołowej”. Zabiegi nasze zostały daremne.
Znaczącym osiągnięciem PPiON-u było zorganizowanie w Austrii Konferencji Polskich Organizacji Niepodległościowych W Konferencji udział wzięli przedstawiciele Rządu Polskiego na Uchodźstwie pod przewodnictwem pana Ryszarda Kaczorowskiego.
Na spotkaniu omówiono m.in:
- sytuację polityczną w Polsce,
- współpracę kraju z emigracją,
- cele polskie za granicą,
- znaczenie i poglądy Polaków w Wolnym Świecie.
W wyniku wymiany poglądów i uzgodnień wydano szereg dokumentów m.in.:
• Do Polaków w kraju,
• Do Polaków w Wolnym Świecie,
• Odezwę do Narodów Europy Środkowo-Wschodniej,
• Do Litwinów i Polaków na Litwie,
• List do Prezydenta G. Busha w sprawie RWE.
• Stanowisko wobec wyborów do Sejmu i Senatu w PRL, w którym pisano m.in.;
„Wzywamy Polaków do bezwzględnego bojkotu t.zw. wyborów do Sejmu i Senatu PRL. Stanowisko nasze wynika z następujących przesłanek:
1. Prawo do 65 % miejsc w Sejmie zagwarantowano komunistom bez udziału i woli wyborców. Grupa Wałęsy, uzurpując sobie prawo do reprezentowania społeczeństwa, przyjęła upokarzający warunek rywalizacji jedynie o 35% miejsc poselskich.
2. Proces wyłaniania kandydatów przez Komitet Obywatelski Wałęsy jest niedemokratyczny, a praktyki tej grupy do złudzenia przypominają metody komunistyczne. W istocie zwolennicy nomenklatury Wałęsy usiłują zachować pozycję monopolisty reprezentującego społeczeństwo.
3. Wszystko wskazuje na to, że kandydatem na Prezydenta PRL – uzgodnionym z Wałęsą – jest gen. Jaruzelski, odpowiadający za wprowadzenie stanu wojennego i masowe represje, które dotknęły całe społeczeństwo.”
„Udział w takich wyborach godzi w dążenia Polaków do wolności i niepodległości, przedłuża trwanie komunizmu, legitymizuje go de jure w kraju i uwiarygodnia w Wolnym Świecie. Będziemy walczyć o likwidację rządów komunistycznych, opuszczenie kraju przez wojska ZSRR.
Nasze ideały to: Wolność, Niepodległość, Demokracja!
Sygnatariusze w porządku alfabetycznym:
Liberalno-Demokratyczna Partia „Niepodległość” – Robert Pawłowski (delegaci z kraju podpisywali pseudonimami)
Polska Partia Niepodległościowa – Witold Skidel
Solidarność Walcząca – Delegat
Komitet Odrodzenia Demokracji w Polsce „Solidarność- Niepodległość”
Szwajcaria: Maria Nowak, Jerzy Grębski, Krzysztof Podolczyński
Przedstawicielstwo PPN w Europie Zachodniej: Aleksander Kalinowski Marek Stefan Szmidt
Voice for Independent Poland-USA; Chris J.C Kolski.

EPILOG
Po roku 1990 BAZA włączyła się w budowanie Porozumienia Centrum, które po I Zjeździe w 1991 r. opuściliśmy. W 1993 r. w oparciu o istniejące jeszcze struktury Waldemar Pernach- BAZA, Tadeusz Stański i Romuald Szeremietiew – PPN, organizują ruch Komitetów Obrony Parysa, manipulacyjnie pozbawionego przez Lecha Wałęsę, Unię demokratyczną i postkomunistów stanowiska Ministra Obrony Narodowej w Rządzie Jana Olszewskiego. Komitety na Zjeździe w czerwcu 1992 r. przeradzają się w Ruch Trzeciej Rzeczpospolitej – Partię o ogólnopolskim wtedy zasięgu. Największym osiągnięciem RTR było kreatywne uczestnictwo w Konwencie Świętej Katarzyny, który był najbardziej dojrzałym zjednoczeniem zadaniowym partii o profilu prawicowym i niepodległościowym. Finalnym działaniem Konwentu było przeprowadzenie selekcji kandydatów na Prezydenta RP. Do najpoważniejszych kandydatów zgłoszonych do przesłuchań należeli; Leszek Moczulski, Jan Olszewski, Jan Parys i Hanna Gronkiewicz – Waltz. Niestety, mimo umowy ani Kościół, ani „Solidarność” nie sfinalizowali dorobku Konwentu i pozostawili pole dla kłamliwych o nim opinii przeciwników prawicy.

O BAZIE;
Encyklopedia Popularna PWN,1993r,str 71
„Gry Polityczne”- Małgorzata Dehnel-Szyc, Jadwiga Stachura, OW „Volumen” 1991r.
„Siedem lat w podziemiu” – Janusz Dereziński, 1999 r.
„Materiały do bibliografii druków zwartych wydanych poza zasięgiem cenzury 13.12.1981 – 31.12.1988” – Marek Jastrzębski, Biblioteka Narodowa, 1994 r.str.483
„Bibliografia podziemnych druków zwartych z lat 1976 – 1989”, Biblioteka Narodowa 1995 r.
„Kto był kim w drugim obiegu” – Instytut Badań Literackich, 1995 r.str.34
„Archiwum opozycji do 1990 r. – Ośrodek Karta 2001 r., str. 13

Autor publikacji