I. ZASADY OGÓLNE: - Miej zaufanie tylko do dobrych i wypróbowanych w dłuższej znajomości przyjaciół. – Pierwszym warunkiem bezpieczeństwa pracy konspiracyjnej jest milczenie. Ono chroni przed uchem konfidenta i szpicla. Trzeba z góry założyć, że w każdym miejscu pracy, w każdej grupie społecznej, w każdej organizacji może znaleźć się donosiciel. – Wobec brutalnych metod śledztwa należy przyjąć zasadę: ten nic nie powie, kto nic nie wie. – Nie staraj się dowiedzieć więcej niż wiedzieć musisz. – W sprawach konspiracyjnych zachowaj milczenie nawet wobec najbliższych. – Nie bierz do ust alkoholu, skłania do zwierzeń i gadulstwa.
II. SPOTKANIA: - Miejsce: ulica, przystanek, kino, kolejka w sklepie. Pora dnia: godziny szczytowego ruchu utrudniają obserwacje, ograniczają możliwość rewizji. – Obowiązuje bezwzględna punktualność, ani za wcześnie, ani za późno. Każda minuta zbędnego czekania może okazać się fatalna. – Jadąc na spotkanie zapamiętaj adres (miejsce) na wszelki wypadek umów z góry rezerwowe miejsce i termin. – Przychodząc na spotkanie w miejscu publicznym nie podchodź do osoby, z którą jesteś umówiony, a tylko pokaż się jej. Dalsza inicjatywa należy do tego kto przyszedł pierwszy, mógł już zauważyć kapusia. Jeśli nie przywitał się z tobą, ale np. wsiadł do tramwaju, wsiądź nie witając się z nim. Może dopiero w tramwaju nawiąże z tobą kontakt.
III. LOKALE (TYPOWE) – Punkt kolportażowy, na który przynosi się bibułę z wyższej komórki i wynosi stąd do niższej. – Melina – lokal, w którym znajdują się skrytki umożliwiające przechowywanie kompromitujących przedmiotów. – Kwatera – mieszkanie dla człowieka zagrożonego, ukrywającego się. – Skrzynka kontaktowa – lokal, gdzie można przekazać i odebrać informacje. Przekazujący o odbierający mogą się nie znać, nie powinni spotykać się przy innych okazjach. – Lokale powinny być zabezpieczone sygnałami. Sygnał oznacza, że lokal jest bezpieczny, brak sygnału zagrożenie lokalu, ostrzega przed wejściem, uniemożliwia zorganizowanie tam kotła, tzn. oczekiwania nawet kilkudniowego na przyjście znających ten lokal ludzi. – Sygnał musi odpowiadać następującym warunkom: - być łatwo widoczny dla wtajemniczonych przed wejściem do lokalu, - być trudny do rozpoznania dla przeciwnika, niewtajemniczonego, - być łatwy do usunięcia w przypadku dzwonka lub stukania do drzwi, bez zwrócenia uwagi przeciwnika, który mógłby go znów wystawić, - na każdy dzwonek do drzwi sygnał powinien być usuwany i stawiany po sprawdzeniu kto wszedł, - zdekonspirowany lokal – choćby przypadkowo musi być spalony na stałe. Zagrożony winien być spalony czasowo, aż do sprawdzenia, że jest bezpieczny. Przeciwnik jest cierpliwy i umie długo czekać! Będąc w lokalu należy mieć zawczasu przygotowane alibi, zwłaszcza, gdy spotyka się kilka osób. Nie wolno zostawiać żadnych śladów roboty konspiracyjnej. Każdy lokal musi mieć swoje ścisłe, określone przeznaczenie, służyć jednej komórce.
IV. NOTATKI. Przy dużej liczbie spotkań trudno jest wszystko zapamiętać, przesadna pamięć bywa niebezpieczna. Konieczne są minimalne notatki oparte o własne, proste i nie rzucające się w oczy szyfry, czytelne tylko dla autora. Na każde pytanie o zapisane nazwisko, adres i telefon miej przygotowaną odpowiedź. Ważne dane niemożliwe do zaszyfrowania przechowuj w skrytce.
V. OCHRONA OSOBISTA. – Wygląd jak najbardziej typowy, żadnych ekstrawagancji łatwych do zapamiętania, - Normalny, przeciętny sposób zachowania się – nawet jeśli nie masz nic niebezpiecznego do przeniesienia, noś stale dużą, typową torbę. Jeśli jesteś obserwowany, to kapuś przyzwyczai się do twej sylwetki z torbą i nie będzie nią specjalnie zainteresowany. Masowe noszenie toreb utrudnia obserwację, ogranicza możliwość rewizji. – Nie noś przy sobie niczego czego nie wymaga obowiązek służbowy, konieczną notatkę lub gazetę miej dobrze ukrytą, albo tak przenoszoną, by łatwo było się jej pozbyć. – Możliwie nikomu nic nie mów o sobie lub jak najmniej. Nie obciążaj kolegi zbytecznymi wiadomościami o sobie. Nie chodźcie razem o ile to nie jest konieczne lub wynika z oficjalnych kontaktów. – Na każdą okoliczność miej wiarygodną legendę.
VI. MINIMUM KONTAKTÓW. – Ani jednego zbytecznego kontaktu. Unikaj czczej gadaniny, załatwiaj konkretne sprawy. – Kontakty konspiracyjne na płaszczyźnie służbowej, nie towarzyskiej. – Nie wolno należeć do dwóch komórek jednocześnie, wsypa jednej osoby zagrozi obu komórkom. Wybierz taki rodzaj roboty, jaki ci najbardziej odpowiada.
VII. ŁĄCZNOŚĆ. Najcięższa praca konspiracyjna i podstawa sprytnego działania. Warunki jakie powinien spełniać łącznik: pewność siebie, inteligencja, punktualność, dobra pamięć, poczucie odpowiedzialności, opanowanie, niepozorny i typowy wygląd, dobra orientacja w mieście. Zasady działania łącznika: - unikaj stałego chodzenia tymi samymi ulicami, - nie spiesz się, nie biegnij, idź spokojnie, - starannie zaplanuj marszrutę, - informacja, którą niesiesz, winna być możliwie łatwa do ukrycia (cienki papier, zwięzła treść, nazwiska i adresy zaszyfrowane). Używaj skrytek, wymyślenie ich to rzecz twojej pomysłowości, muszą być niepozorne, pasujące do ciebie. – Niosąc dużą paczkę (służba jest służbą) nieś ją oddzielnie zapakowaną, nie łącz jej z innymi rzeczami. W przypadku konieczności rozstania się z nią nie może ona zawierać żadnych informacji umożliwiających naprowadzenie na jakikolwiek ślad. – Pocztę możesz przekazać mając pewność, że trafiłeś do adresata, - melduj natychmiast o każdej pomyłce, - mieszkanie twoje powinno być czyste lub mieć czystą skrytkę, - w przypadku zatrzymania rozważ możliwość szybkiego i dyskretnego pozbycia się kompromitujących materiałów. Nie bój się, przeciwnik jest bezwzględny, ale często głupi!!!
VIII. SKRYTKI. – przenośne – w prostych przedmiotach codziennego użytku, w paczkach z zakupami, - lokalowe – w meblach, drzwiach, sprzęcie domowym. PAMIĘTAJ! Nieprzestrzeganie zasad konspiracji nie ma nic wspólnego z odwagą, przeciwnie – to głupota, która pomaga przeciwnikowi i zwiększa zagrożenie kolegów. NIE BĄDŹ GŁUPI. NIE DAJ SIĘ ZABIĆ. Tabliczka na jednej z dróg wiodących na Monte Cassino, 1944 r.
BĄDŹ MĄDRY, ONI JUŻ ZGŁUPIELI.
Redakcja 1982 r.