2001

Stefan Sofijański opuszcza SDS i tworzy Syjuz na swobodnite demokrati (Związek Wolnych Demokratów) (SSD). Nowa partia ma być bardziej zbliżona do politycznego centrum oraz nie kryje chęci współpracy z NDSW.

W ostatnich miesiącach swego rządu SDS sprywatyzowało Bułbank (były Bank Handlu Zagranicznego, lider na rynku transakcji międzynarodowych i drugi na rynku wewnętrznym) za 600 mln euro. Wielu ekspertów skrytykowało szybką sprzedaż i wyraziło niezadowolenie z niskiej ceny. Nabywcą jest włoska grupa finansowa UniCredito Italiano SPA. Przeciwnicy premiera nawet znaleźli wiązek między transakcją a studiami córki Kostowa na Uniwersytecie im. Bocconi we Włoszech.

Jeszcze większą klęską zakończyła się próba prywatyzacji Telekomunikacji Bułgarskiej (BTK) i Bułgartabaku (holdingu, który jednoczy dużo fabryk tytoniowych i innych aktywów). Są to kluczowe spółki dla gospodarki bułgarskiej ze względu na liczbę ludzi w nich zatrudnionych, a także z punktu widzenia zysku, którego przynoszą. Poza tym jak wiadomo znaczna część mniejszości tureckiej w Bułgarii utrzymuje się z produkcji tytoniu, więc państwo chce zapewnić sobie, że nabywca Bułgartabaku zobowiązuje się wykupić określone ilości tytoniu. W przeciwnym wypadku w regionach południowo-wschodnich może nastąpić kryzys zarówno gospodarczo-socjalny jak i polityczny.

Skończył się monopol operatora GSM - Mobiltel, związany z biznesmenem Michaiłem Czernoj (również znany jako Michael Chorny), który został wypędzony z Bułgarii razem z dziesięcioma innymi przedsiębiorcami na polecenie FBI. Przetarg na licencję drugiego operatora wygrała grecka spółka OTE, której wcześniej razem z holenderską KPN nie udało się sprywatyzować Telekomunikacji Bułgarskiej (BTK).

04. 2001. Były Car Bułgarii - Symeon Sakskoburggotski przyjeżdża do Bułgarii oraz oświadcza, że wystartuje w wyborach parlamentarnych tworząc Ruch Narodowy Symeona Drugiego (NDSW). W jej składzie wchodzą bardzo różni ludzie: od profesorów i ekspertów do sportowców i modelek. W przemówieniu telewizyjnym były car obiecał, że w ciągu 800 dni sytuacja w kraju znacznie się polepszy. Poparcie dla NDSW rośnie gwałtownie z dnia na dzień.

19.04. 2001. Wybory parlamentarne wygrywa NDSW z wynikiem 42, 47%. Zwycięstwo mogło być większe, ale sporo głosów „ukradły” monarchistyczne partie o bliskiej mu nazwie. SDS dostał - 18,18%, BSP - 17,15%, a DPS - 7,45%. Frekwencja jest bliska 70%, co przypomina pierwsze wybory w latach 90-tych.

Powstaje rząd koalicyjny między NDSW a DPS z premierem Sakskoburggotskim.

W rządzie kluczowe ministerstwa powierzone zostają młodym biznesmenom, którzy zrobili karierę zagranicą. Uważani za wpływowych doradców byłego cara są: Spas Rusew - jeden z najbardziej szanowanych emigrantów bułgarskich oraz Stojan Ganew - były minister spraw zagranicznych w rządzie Filipa Dimotrowa, który od 10 lat mieszka w Nowym Jorku.

17. 09. 2001. Jose Maria Asnar przyjeżdża na oficjalną wizytę do Sofii. Jest to pierwsze spotkanie wysokiej rangi dla nowego rządu byłego cara, który najdłużej żył w Hiszpanii, jego żona jest hiszpańską arystokratką oraz ma bardzo dobre znajomości wśród bizensu w tym kraju. Zapadają poważne obietnicę w sprawie inwestycji.

08. 10. 2001. Bułgaria została wybrana jako członek Rady Bezpieczeństwa ONZ.

22.10.2001. Spotkanie premiera z Romano Prodim w Brukseli, jak Sakskoburggotski jeszcze podczas kampanii wyborczej zapowiedział, jego rząd będzie się starał jak najszybciej zakończyć negocjacje z UE. Przewodniczący Komisji Europejskiej docenił starania i politykę rządu w tej sprawie i obiecał, że Bułgaria może liczyć na wsparcie, dopóki zostanie członkiem UE.

10. 2001. Na wyborach prezydenckich w drugiej turze wygrywa przewodniczący BSP - Georgi Pyrwanow. Wiceprezydentem został gen. rezerwy Angeł Marin, znany jako przeciwnik wstąpienia Bułgarii do NATO. Dotychczasowy prezydent i niewątpliwy faworyt Petyr Stojanow musiał znieść ciężką porażkę, ponieważ niektóre agencje badania opinii publicznej zapewniały, że ma 60% poparcia ludności. Stosunkowo niska aktywność w wyborach (koło 50%) i źle prowadzona kampania wyborcza (bardzo ostre konfrontacje z trzecim poważnym kandydatem Bogumiłem Bonewem, były, ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Kostowa usuniętym z SDS) oraz słabe poparcie ze strony NDSW to główne przyczyny porażki Stojanowa.