1988

21 stycznia - podczas demonstracji w Tartu działacze Grupy na rzecz Opublikowania Paktu Mołotow-Ribbentrop ogłaszają utworzenie Estońskiej Narodowej Partii Niepodległości - ERSP; jej celem jest "przywrócenie niepodległości narodowego państwa estońskiego"; dochodzi do walk z policja.

13-16 lutego - stara opozycja (katolicy i Liga Wolności Litwy) organizują demonstracje narodowe po mszach świętych w Wilnie, Kownie i Szawlach. Kończą się one walkami z milicja.

25 marca - oficjalne łotewskie związki twórcze organizują 10 tysięczny wiec w rocznice deportacji przeprowadzonej w 1949 roku. Wiosna zaczynają tworzyć się kluby społeczne. Najważniejszym jest Klub Ochrony Środowiska - VAK

13 kwietnia - dziekan Wydziału Dziennikarstwa Uniwersytetu w Tartu Marju Lauristin i kierownik działu w Komisji Panowania Edgar Savisaar wezwali w TV do utworzenia Frontu Ludowego na rzecz Przebudowy - Rahvarinne. 30 kwietnia opublikowano jego deklaracje wraz z akceptacja Politbiura KP Estonii. Celem Frontu jest uzyskanie suwerenności Estońskiej SRS w ramach nowego układu związkowego.

1-2 czerwca - Konferencja związków twórczych w Rydze. Ortodoksyjny komunistyczny ideolog, Mavriks Vulfsons oświadcza, że Łotwa była w 1940 roku okupowana przez ZSRS.

3 czerwca - Powstaje Grupa Inicjatywna Łotewskiego Ludowego Frontu na rzecz Przebudowy - LTF. Na 17 członków tylko dwu należy do opozycji.

Na spotkaniu pracowników Litewskiej Akademii Nauk z komisja ekonomiczna KC KPL, przy udziale 500 przedstawicieli inteligencji wileńskiej, powołany zostaje komitet inicjatywny Litewskiego Ruchu Przebudowy - Sajudis. W deklaracji oficjalnie opublikowanej 16 czerwca za jego cel uznano "przywrócenie suwerenności gospodarczej, kulturalnej i politycznej republik związkowych w oparciu o leninowska koncepcje Związku Sowieckiego".

14 czerwca - na wezwanie związków twórczych i partii 100 tys. ludzi czci w Rydze pamięć ofiar deportacji. W Tallinie 150 tys. ludzi zbiera się na wiecu. Początek tzw. "śpiewającej rewolucji", tzn. trzymiesięczny okresu masowych wieców na rzecz "pierestrojki" i reform. Podobne mityngi wkrótce zaczną się też na Litwie. Z biegiem czasu zaczynają pojawiać się na nich zadania niepodległości.

16 czerwca - nowym sekretarzem estońskiej partii komunistycznej zostaje Vaino Väljas; ludzie Breżniewa zostają odsunięci, a nowe kierownictwo wyraża poparcie dla Rahvarinne.

26 czerwca - stara opozycja tworzy antykomunistyczny Ruch Narodowej Niepodległości Łotwy - LNNK; jego celem jest przywrócenie Republiki Łotewskiej

16 września - Sowiet Łotwy przyjmuje symbole narodowe.

1-2 październik - I Zjazd Rahvarinne wypowiedział sie przeciwko "dążeniom separatystycznym" i za przywróceniem "suwerenności państwowej" w ramach "socjalistycznego państwa narodowego", do którego droga "wiedzie przez przekształcenie Związku Sowieckiego z państwa związkowego w związek państw". Dlatego trzeba wprowadzić w życie nowy "traktat związkowy".

8-10 października - I Zjazd LTF w Rydze. We władzach komuniści stanowią ponad 77 proc.; w rezolucji stwierdza się, że LTF działa "w zgodzie z postanowieniami i uchwałami XXVII Zjazdu KPZS".

19 październik 1988 - I sekretarzem KC KPL zostaje Algirdas Brazauskas. Na początku miesiąca I sekretarzem KPL zostaje Janis Vagris. Obaj deklarują poparcie dla frontów, w aparacie partyjnym ludzie Gorbaczowa zastępują kadry Brezniewa.

22-23 października - na I Zjeździe Sajudisu, na apel Brazauskasa, projekt rezolucji o prawie do secesji zostaje wycofany.

18 listopada - w Dniu Niepodległości LTF organizuje 300 tysięczny wiec, na którym domaga się niezależności Łotwy.

16 listopada - Rada Najwyższa ogłasza suwerenność Estońskiej SRS w ramach ZSRS i zapowiada zawarcie nowego układu związkowego.

19 listopada - litewski językiem państwowym.