1992

20 marca – Estonia i Łotwa zawarły porozumienie graniczne, w którym określono jedynie przebieg granicy lądowej, kwestię podziału wód odkładając na później

6 kwietnia – przyjęcie ustawy, na mocy której w wyborach parlamentarnych mogli uczestniczyć tylko obywatele Estonii.

20 maja - uchwalenie projektu konstytucji estońskiej, którą przyjęto następnie w referendum 28 czerwca. Nowa ustawa zasadnicza obowiązywała od 3 lipca.

8 czerwca - rząd powołał Fundusz Emigracyjny; pomoc finansowa dla nie-Estończyków opuszczających Estonię i dla Estończyków, którzy osiedliliby się w zrusyfikowanych regionach wschodnich.

czerwiec - rozpoczęto reformę walutową od wprowadzenia estońskiej korony, której kurs w stosunku do marki niemieckiej wynosił 8:1 i długo pozostawał na tym poziomie. Za reformą pieniężną pospieszono z kontynuacją reformy systemu bankowego

czerwiec - ministrowie obrony Estonii oraz Łotwy i Litwy podpisali umowę o współpracy wojskowo-technicznej, wymianie informacji i wspólnym postępowaniu na wypadek wybuchu kryzysu

20 września – pierwsze wybory parlamentarne po odzyskaniu niepodległości. Blok Ojczyzna zdobył 22% głosów (29 mandatów), blok Bezpieczny Dom - 13.6% (17 mandatów), Front Ludowy - 12.2% (15 mandatów), Umiarkowani - 9.7% (12 mandatów) Estońska Narodowa Partia Niepodległości - 8.7% (10 mandatów). Ponadto do Riigikogu weszły: Niepodległościowi Rojaliści - 8 mandatów, Obywatele Estonii - 8 mandatów. Po jednym mandacie zdobyli Zieloni i Estońska partia Przedsiębiorców .

5 października – parlament wybiera Lennarta Meri na prezydenta.

13 grudnia - powołano w Tallinie misja OBWE, w celu monitoringu sytuacji prawnej mniejszości. Czas trwania misji przedłużano 16 razy aż do czasu jej ostatecznego zamknięcia z końcem grudnia 2002 r., na wniosek szefowej misji OBWE w Tallinie Doris Hertramp. Przedstawiciel misji przy OBWE, Aleksandr Aleksiejew krytykując to posunięcie nazwał je „działaniem upolitycznionym i absolutnie nieumotywowanym”