Podsekretarz Stanu we francuskim rządzie został w 1990 roku zwerbowany przez Centralną Agencję Wywiadowczą – napisał 4 września brytyjski dziennik „The Obserwer”. Korespondent gazety Jon Hanley, powołał się na nie opublikowaną jeszcze książkę o historii francuskiego kontrwywiadu.
Według “Carnets intimes de la DST”, bo na tę książkę powołuje się dziennikarz, Hervé Plagnol, francuski minister do spraw reform nawiązał kontakt z przedstawicielem amerykańskiej ambasady w Paryżu, panią Mary Ann Baumgartner i przekazywał jej informacje dotyczące stanowiska rządu w sprawie negocjacji układów o handlu międzynarodowym.
Mary Ann Baumgartner przedstawiła się jako pracownik Dallas Market Centre, fundacji zajmującej się wspieraniem integracji gospodarczej pomiędzy USA a Europą. W rzeczywistości była jednak agentką CIA.
Niedługo po tym spotkaniu Plagnol miał zająć jeszcze bardziej eksponowana funkcję w rządzie Eduarda Balladura. Na drodze tej kariery stanął jednak szef DST Raymond Nart, ujawniając powiązania ministra z wywiadem amerykańskim. Według źródeł francuskich ujawnienie agenta było możliwe dzięki nieostrożności dyplomatów amerykańskich negocjujących warunki traktatów handlowych. Francuski kontrwywiad zorientował się, że strona przeciwna jest znakomicie poinformowana o poczynaniach władz i doszedł do wniosku, że informatorem musi być wysoki urzędnik państwowy. W ten sposób trafiono na Plagnola.
Według autorów książki, DST przedstawiło szpiegowi propozycję nie do odrzucenia. Albo stanie się podwójnym agentem, albo zakończy swoją karierę w więzieniu. Jak należy się spodziewać francuski minister nie wykazał się charyzmą i zaczął pracować na dwie strony. Za każde spotkanie z oficerem CIA otrzymywał wynagrodzenie w wysokości 500 funtów, które mógł sobie zatrzymać.
Cała operacja trwała do grudnia 1993 roku, kiedy to Francuzi wycofali agenta z dalszej współpracy z CIA. Według autora było to spowodowane uzyskaniem wszystkiego co Francja oczekiwała od negocjacji w ramach GATT.