W dniach 17- 18 czerwca br. w rocznicę wydarzeń radomskich w ośrodku o. Jezuitów w Suchej k/ Bydgoszczy odbyło się ogólnopolskie spotkanie represjonowanych. Współorganizatorem spotkania był pan Marek Gotomski. W spotkaniu uczestniczyli: poseł PiS Tomasz Latos, który występował też w imieniu posła Tomasz Markowskiego, Krzysztof Derdowski, dyrektor biura wojewody kujawsko-pomorskiego, Stanisław Śmigiel, doradca wojewody. Spotkanie prowadził Jan Raczycki, szef Stowarzyszenia Osób Represjonowanych „Przymierze” w Bydgoszczy.
Stowarzyszenie Internowanych i Represjonowanych walczyło o swoje prawa prawie 17 lat. Samotną walkę w sprawie zadośćuczynienia poszkodowanym rozpoczął w 1990 roku Janusz Olewiński, który rocznie kierował 265 pism do różnych władz państwowych, w tym najwyższych. W pismach dopominał się o godne życie dla ludzi „Solidarności”. Bez wątpienia są dziś spadkobiercami tradycji AK i tak jak Oni zostali zdradzeni i pozostawieni w samotności. Przywódcy „Solidarności” zapomnieli o Nich sami robiąc karierę polityczną i finansową. W wyniku reform to represjonowani ucierpieli najbardziej za odwagę, bezkompromisowość w walce o Polskę i „Solidarność”, a po 1990 roku zapłacili najwyższą cenę, tracąc podstawy bytu w wyniku zwolnień z pracy. Zostali bezrobotnymi, jeżeli zatrudnieni byli ponownie to nie awansowali, są też tacy, którzy żyją dziś w ubóstwie na głodowych rentach. Fatum interweniowania i represji ciągnęło się zamykając możliwość aktywnego uczestniczenia w społeczeństwie obywatelskim. W czasie obrad usłyszałam, że wielu represjonowanych chciało uczestniczyć w spotkaniu, niestety nie było ich stać na kupno biletu.
Po 17 latach okresu dyskryminacji nabrzmiałe problemy represjonowanych wreszcie weszły pod obrady Sejmu. Dzięki zwycięstwu i objęciu władzy przez PiS, w dniu 5 kwietnia br. odbyło się w Sejmie już II czytanie uchwały ws. zadośćuczynienia represjonowanym. Na Kongresie PiS przewodniczący Jarosław Kaczyński mówił, że partia jest otwarta na środowiska tych ludzi, którzy walczyli o wolną Polskę i chcą pomóc w budowie IV RP. Nowelizowana ustawa o zadośćuczynieniu umożliwi represjonowanym aktywność społeczną i polityczną. Obserwowałam uczestników spotkania, widziałam ogromną chęć działania i pomocy w budowie sprawiedliwego państwa. Poruszane były również nurtujące dziś Polskę problemy lustracji. Padały głosy, że chętnie będą pracować w IPN na zasadzie wolontariatu. Trudno się temu dziwić materiały tam zgromadzone dotyczą ich życia, są ich własnością. Przykro nie móc pojechać z powodów finansowych na spotkanie, które organizuje prezes Kurtyka i nie wziąć udziału w dyskusji, która dotyczy rozliczeń z przeszłością. Główne problemy omawiane przez represjonowanych zostaną przedstawione na posiedzeniu Klubu Parlamentarnego PiS. Na zakończenie podjęto uchwałę skierowaną do Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego w sprawie Tadeusza Wołyńca.
Uchwała
„Konfederacja Stowarzyszenia Osób Represjonowanych w stanie wojennym 1980-1989 wyraża stanowczy protest przeciwko represjonowaniu Tadeusza Wołyńca, Romana Wieczorka, Szczepana Biskupa za powołanie Związku Zawodowego Solidarność-80 w Miejskim Zakładzie Komunikacji w Koszalinie. Doszło do złamania podstawowych praw obywatelskich zagwarantowanych w Konstytucji RP oraz praw pracowniczych i związkowych zapisanych w kodeksie pracy i ustawie o związkach zawodowych. Okoliczności sprawy świadczą o tym, że rzeczywistymi powodami wyrzucenia działaczy na bruk, nie były te podane przez dyrekcję lecz przyczyny polityczne. Sposób działania Spółki miejskiej przypomina metody stosowane w PRL- systemie kłamstwa, przemocy i represji z którym walczyliśmy i ponosiliśmy ofiary.
Stowarzyszenie Osób Represjonowanych
Bydgoszcz, Lublin, Wrocław, Koszalin ,Zamość, Częstochowa, Olsztyn, Szczecin.”
Projekt poselski ustawy o zmianie ustawy z dnia 23 lutego 1991r o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego przewiduje rozszerzenie zakresu stosowania ustawy przez objęcie jej przepisami działalności opozycyjnej wobec systemu komunistycznemu w latach 1957-1989. Rozszerzenie zakresu podmiotowego i czasowego stosowania ustawy umożliwi osobom represjonowanym za działalność na rzecz niepodległego bytu państwa polskiego w okresie od 1.01.1957r do dnia 31.12.1989r. ubieganie się o odszkodowanie i zadośćuczynienie w trybie art. 8 nowelizowanej ustawy. Prawa do występowania o odszkodowanie nie przyznaje się osobom będącymi tajnymi i świadomymi współpracownikami organów bezpieczeństwa państwa. Do najważniejszych skutków społecznych jakie wywoła wejście ustawy w życie należy zaliczyć usunięcie stanu bezprawności, wzrost poczucia sprawiedliwości społecznej i dziejowej oraz ujawnienie wielu aspektów najnowszej historii Polski. Ogromne znaczenie społeczne będzie też miało naprawienie krzywd i stworzenie możliwości dochodzenia odszkodowań. Nie wiadomo z jakich przyczyn przyjęto granicę 1 stycznia 1957 roku, co wyklucza uczestników Powstania Poznańskiego z czerwca 1956 roku, którego rocznicę właśnie obchodzimy.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji ,ABW, Agencji Wywiadu Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin został wniesiony do Marszałka Sejmu dnia 19.12.2005r.w imieniu wnioskodawców przez posła Arkadiusza Mularczyka.
Konieczność wprowadzenia projektowanych zmian w przedmiotowej ustawie wynika z funkcjonowania, aż do obecnej chwili demoralizującego i patologicznego stanu prawnego, przyznającego funkcjonariuszom PRL zwalczającym w przestępczy sposób niepodległościowe dążenia Narodu Polskiego, popełniającym zbrodnie na Narodzie Polskim, współpracującym z zaborczym najeźdźcą Państwa Polskiego wysokie uposażenia emerytalne z tytułu wieloletniej pracy w służbach mundurowych organów PRL. W imię sprawiedliwości społecznej, a także prawdy historycznej wnioskodawcy proponują dokonać obniżenia świadczenia emerytalnego funkcjonariuszom PRL, skazanym prawomocnym wyrokiem sądu za zbrodnie nazistowskie, komunistyczne oraz przeciwko pokojowi i ludzkości, popełnione na osobach narodowości polskiej lub obywatelach polskich innych narodowości w okresie od 1 września 1939r do 31 grudnia 1989r. Projektodawcy proponują także aby funkcjonariuszom PRL, którym zostały przedstawione zarzuty prokuratorskie za popełnienie powyższych zbrodni, świadczenie emerytalne zostało wstrzymane do wysokości najniższego świadczenia emerytalnego, do czasu prawomocnego zakończenia sprawy.