46. Kontry

Pragniemy zachować „między twardymi okładkami” stwierdzenia, które zaliczamy do najtrafniejszych z wypowiedzianych w ostatnim czasie. Niestety, podobnie jak w innych działach, musimy ograniczyć się do zaledwie paru przykładów:

1. Pierwsze miejsce przyznajemy wiceprzewodniczącemu "S" Regionu Mazowsze z jej autentycznego okresu - Sewerynowi Jaworskiemu. WybGazeta prezentuje czasem na szóstej kolumnie poglądy odmienne od obowiązujących, pieriestrojkowych. Przedstawia całą paletę polskiej myśli politycznej: punków, monarchistów, anarchistów, organizatorów happeningów. Seweryn Jaworski po stwierdzeniu, iż nie zamierza tam nigdy prezentować swoich poglądów zauważył:

„Według mnie jest to najwłaściwsze miejsce dla publikacji pana Michnika.” Rzadko kiedy ktoś trafi tak w dziesiątkę. Uwaga Seweryna Jaworskiego nie stanowi przykładu ciętej ironii lecz opiera się na prawdzie. Gdyby bowiem A. Michnik przedstawił uczciwie swe polityczne oblicze, a w Polsce panowały normalne stosunki ... Ilu bowiem sympatyków, i to mimo wsparcia i pomocy całego postępowego świata, miałby w Polsce nurt dubczekowsko-jelcynowsko-gorbaczowowski, no ilu?!

2. „Otóż rozejdziemy się. Jeśli nie Wałęsa z Jaruzelskim, to Polacy z Wałęsą”
Kornel Morawiecki

Z niewiadomych przyczyn prezydent Bush udekorował amerykańskim Medalem Wolności tylko Wałęsę, z pominięciem Jaruzelskiego.

Wałęsa Wałęsą, ale inni „nasi” są związani z panem prezydentem jeszcze bardziej. „Nasi” ministrowie zrobili sobie z nim wspólną fotkę dla podkreślenia tego faktu.

B.Geremek nazywa (22.07.) „świętem konstytucyjnym”, a jednocześnie obwieszcza w USA, że Polska jest już niepodległą.

3. „Walka ze stalinizmem jest działalnością stabilizującą system komunistyczny.”
Józef Darski

„Staramy się wykarczować do końca stalinowskie dziedzictwo. Tak pojmujemy swoją pracę dla Polski demokratycznej i suwerennej” - pisze w swym organie „Wiadomości Варшавские” redaktor Michnik.

A leninowskie sobie zachowamy, by Polska nie była „zaściankowa, ciasna i prowincjonalna”.

4. Na marginesie słynnej uwagi ministra PRL J. Kuronia, że uzyskanie kapitału politycznego przez „radykałów” (czytaj antykomunistów) „będzie miało katastrofalne skutki dla kraju” Alfred B.Grubba (WiS nr 32) stwierdza: „(T)ym katastrofalnym skutkiem będzie wolność.”

Na wolności zależy tym, którzy starają się o wolność działania dla tych, z którymi się nie zgadzają.

Jak wiadomo, minister Kuroń słynie z podejmowania podobnych starań. Toteż nie całkiem chyba trafnie minister nawiązuje, za Michnikiem, do hiszpańskiego modelu przywracania demokracji.

Pomijając inne różnice trzeba zauważyć, że w Hiszpanii działały (po śmierci Franco) różnorodne i równoprawne partie polityczne, natomiast tutaj (po awansie Jaruzelskiego) działa J .Kuroń z familią, dążący do „demokracji wyrażanej przez [jeden] ruch społeczny”. W odniesieniu do Kuronia, Michnika and Company, bardziej trafny jest inny przykład iberyjski. Ktoś chciał tam rzeczywiście wprowadzić nowy system polityczny w oparciu o „ruch społeczny”. Usiłowali tego mianowicie dokonać portugalscy komuniści za pomocą puczu (nieudanego). Mimo więc, iż Kuroń jest najbardziej po Gandhim, znanym zwolennikiem non-violence (od czasu, gdy zorientował się, że taka jest modna ortodoksja), stosowniej byłoby powoływać się raczej na gen. Carvalho niż na króla Juana Carlosa. Tym bardziej, iż minister zdołał już - za pomocą kontrolowania przeszłości - zawładnąć całkowicie legendą polskiej „rewolucji goździków” (1980-81).

5. „(żona) krzyczy: Czemu słuchasz tych cholernych czerwonych! Mówię jej, że to dziennik RWE. Nie wierzy. Dopiero po chwili poznaje.”

z listu Andrzeja Pomorskiego zamieszczonego w Kulturze 7/8, 1989

Zaiste. Nie będziemy tu powtarzać tego, co pisaliśmy wielokrotnie o tej rozgłośni. Jednakże dzienniki stacji „Otwórzmy dom Gorbaczowowi” to jeszcze wyższa klasa:

„Jak donosi gazeta partii gruzińskiej, w Tbilisi ustały całkowicie niepokoje...”

„Radiostacja w Kabulu informuje...”

„Jak podaje agencja TASS ...”

„Radio Warszawa poinformowało, że prezydent Polski, Wojciech Jaruzelski ...”

„Szef państwa radzieckiego M. G. zwiedzał dziś w towarzystwie przywódcy kubańskiego F. C. ...”

„Kryzys społeczeństwa radzieckiego...”

RWE zamierza otworzyć biura w Warszawie. Rewelacja to rzeczywiście niesłychana. By nie krzywdzić zbytnio radiostacji „Unfree Europe” zauważmy, że szczególne łzy wzruszenia wywołał u nas ostatnio reportaż szefa polskiej sekcji „Radia France Internationale” z ambasady PRL w Paryżu. Red. Piekarec opisywał w nim pożegnanie wracajęcego na ministerialne stanowisko PRL, jednego z największych piewców appeasementu wobec komunizmu, W. Kuczyńskiego. Były dzieci i ciepła, serdeczna atmosfera. Wyjeżdżający podkreślił, że odtąd „wszyscy” winni pracować na rzecz wspólnego dobra. Ambasador serce swe polskie podawał na talerzu. Zjawiło się szereg postaci z konstruktywnej emigracji. Jakże to piękne. Odtąd jesteśmy wszyscy razem: Jaruzelski, emigracyjni wydawcy, dyplomaci PRL, redaktorzy polskojęzycznych radiostacji, przedstawiciele Kościoła. Sielanka. Kochając się wychylamy lampkę szampana za nową Rzeczpospolitą, za pogrzebanie antykomunizmu, za koniec antagonizmów między Polakami niezależnie od ich legitymacji partyjnych, za odrzucenie na śmietnik historii zasadności polskiej emigracji politycznej ... Przyślijcie jeszcze trochę cukru z Paryża a i my włączymy się do radosnego korowodu. Tylko błagamy redaktorze Piekarec bez tego: „Gdyby mi ktoś rok temu powiedział, że ...” Lenin się obrazi.

Mądry P. Najder porównuje rząd Jędrzeja Moraczewskiego z rządem T. Mazowieckiego. Jak trafnie! Wiadomo przecież, że pierwszy rząd II Rzeczypospolitej był też dziełem „wielkiego kompromisu” (określenie p. Najdera) z zaborcami. Ministrem Spraw Wojskowych był w nim F. Dzierżyński.

Czy celem winna byt Samorządna Rzeczpospolita? A może Solidarna Rzeczpospolita?
Absolutnie nie. Celem winna byt Normalna Rzeczpospolita.

Powiedz postępowcowi „czasy wiktoriańskie”, a z miejsca zasunie ci o pruderii, hipokryzji i obskurantyzmie.

Ten sam postępowiec wyznaje na ogół jakąś wersję marksizmu, ma do marksizmu stosunek ciepły.

Tymczasem marksizm jest ideologią par excellence wiktoriańską. Badacze zabobonów dotąd deliberują nad tą zadziwiającą niekonsekwencją.

Contra 1988-1990