Polityka pojednania i kompromisu z komunistami przynosi już teraz pierwsze fatalne skutki.
Brutalne rozprawienie się milicji i SB z wystąpieniami młodzieży w Krakowie spotkało się ze skandalicznie bierną postawą tzw. konstruktywnej opozycji (np. iście urbanowska odpowiedź L. Wałęsy na pytanie o ocenę krakowskich wydarzeń, zadane mu przez przedstawiciela NZS UJ podczas spotkania na UW). Fakt ten jest według nas pierwszym, lecz na pewno nie ostatnim przykładem na to, w jaki sposób komuniści już teraz korzystają z tak bardzo im potrzebnego „porozumienia” przy eliminowaniu wszelkich przejawów niezależnego myślenia i działania, od antykomunistycznie nastawionej młodzieży i studentów począwszy, na radykalnej opozycji politycznej skończywszy.
Apelujemy zatem do młodzieży polskiej aby nie rezygnowała z przynależnego jej prawa do swobodnego wyrażania własnych poglądów i aspiracji politycznych.
W przeciwnym razie Wasza rola ograniczy się do milczącego poparcia dla trwającego właśnie procesu „renowacji” komunizmu.
Warszawa, 4.03.1989
Z upoważnienia Rady Politycznej L-DP”N"
Robert Pawłowski