System totalitarny powoli lecz wyraźnie kontynuuje swą globalną ekspansję. W ciągu ostatnich tylko lat w jego sferze wpływów znalazły się taki kraje, jak: Wietnam, Laos, Kambodża, Etiopia, Angola, Jemen Południowy, Nikaragua i wreszcie Afganistan. W bezpośrednim zagrożeniu znajdują się dziś Salwador, Tajlandia, Argentyna i szereg innych państw.
Jeżeli w następnym dziesięcioleciu Zachód drogą jednostronnych ustępstw zdoła nawet uniknąć bezpośredniego zderzenia militarnego ze światowym totalitaryzmem, to koniec końców odcięty od źródeł swej energetycznej egzystencji i życiowo ważnych szlaków komunikacyjnych, zmuszony będzie wreszcie podjąć śmiertelne dla siebie wyzwanie – lub skapitulować.
Strategia współczesnego totalitaryzmu nie pozostawia wątpliwości: szantażując ludzkość groźbą wojny światowej rzucić świat na kolana nawet bez ryzyka takiej wojny.
Niestety, w tej strategii totalitaryzm wygrał już w umysłach ludzkich starcie najważniejsze – starcie terminologiczne, co już samo w sobie może w obecnej dekadzie okazać się czynnikiem decydującym, czynnikiem o skutkach globalnych.
Zdajemy sobie sprawę, że w dzisiejszych warunkach rządy państw demokratycznych na mocy przyczyn politycznych i ekonomicznych zmuszone są siadać za stołem negocjacyjnym z przedstawicielami totalitarnych klik, pozostawiając zniewolone narody na pastwę losu. Właśnie dlatego bierzemy na siebie odpowiedzialność rozpoczęcia dialogu z tymi narodami ponad głowami państw i rządów, to jest próby przywrócenia im fundamentalnej podstawy wolnego istnienia – utraconej nadziei.
Trzeźwo oceniając złożoność problemów współczesnego świata – ekonomiczny kryzys wraz z wypływającymi zeń konsekwencjami, tragiczne zmagania rodzącego się Trzeciego Świata, entropię duchowych wartości demokracji – uważamy tym niemniej, że podstawowe zagrożenie wolności w naszych tragicznych czasach stanowi imperializm sowiecki, otwarcie stawiający sobie za cel wywalczenie światowej dominacji.
est rzeczą oczywistą, że ograniczając swe podstawowe zadanie do walki z ekspansją totalitaryzmu, nigdy i pod żadnym pozorem nie przestajemy popierać sił demokratycznych, walczących przeciw wojskowym dyktaturom czy też cywilnej oligarchii w krajach autorytarnych.
W tych warunkach my – przedstawiciele na wygnaniu najróżniejszych społecznych, politycznych i religijnych prądów w krajach totalitarnych – podejmujemy decyzję stworzenia Międzynarodówki Oporu, aby przeciwstawić groźbie powszechnego zniewolenia jednolity front naszego oporu.
Międzynarodówka Oporu stawia sobie następujące cele:
1.
- stworzenie struktury organizacyjnej Demokratycznego Oporu w celu efektywnej koordynacji wszystkich akcji politycznych, narodowościowych i w obronie praw człowieka na całym świecie, a skierowanych przeciw ofensywie totalitarnej:
- materialne i polityczne poparcie wszelkich ruchów demokratycznych w krajach totalitarnych;
- pomoc ofiarom reżimów dyktatorskich;
- obronę praw socjalnych uchodźców;
- zbieranie i rozpowszechnianie alternatywnych informacji docierających ze świata totalitarnego;
- wypracowanie filozofii politycznej nowego ruchu i praktycznych metod jego codziennego działania.
2.
Międzynarodówka Oporu uznaje także za niezbędną walkę o uznanie jej przez wszelkie zaakceptowane przez prawo międzynarodowe organizacje jako samodzielnej instytucji społecznej i politycznej.
W te brzemienne dni historii wzywamy wszystkich, komu leżą na sercu ideały Wolności nie do politycznej unifikacji, lecz do autentycznej jedności, jako że tylko w tej jedności leży nasz ratunek.